Çarşamba, Haziran 16, 2010
kağıt bebeklerim
annemle ben evde yanlız olduğumuzda
beni öğle uykusuna yatırmaya ikna çalışmaları sırasında
söz verirdi bana
kağıttan bebekler yapmaya...
nasıl sevmezdim uyumayı gündüz vakti
hala aynı şekilde sevmem
uyumayı ve günü kaçırmayı
ama kağıt bebeklerin hatrına
uyuyacakmış gibi yatardım yatağa
annem herhalde ayak altından çekilmeme de razı
hiç ses etmezdi ilk yattığımda uyumamama
sonradan bayılır kalırmıydım yatakta
yoksa cin gibi kıpırdaşıp dururmuydum hatırlamam ama
o söz verdiği gibi bebeklerle karşılardı beni
kıymetli kıymetli...
kim gSd zaman: Çarşamba, Haziran 16, 2010
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
8 fikir:
o anne bir tane!
Ben de bayılırdım bu kağıttan bebeklere... Olsa da oynasak keşke yine...
nasıl hatırlayabildiğine şaşırdım:) bi o kadarda sevindim tabiii..<3
tombalak,
he hee insan annesine tombalak dermi canım....
nasıl unuturum bebekleri?
kutucum,
bizim zamanımızda cümlesini duymayı hiç sevmem ama bu teknoloji, çocukların eğitilme şekli o kadar çok değişti geliştiki çok kullanacağım herhalde :)
bizim zamanımız farklıydı
kağıta mutlu olan çocuklardık biz değil mi?
gerçekten ne tatlıydı bunlar.benim çeşit çeşit Şebnem kitaplarım vardı.çok severdim.
gerçekten ne tatlıydı bunlar.benim çeşit çeşit Şebnem kitaplarım vardı.çok severdim.
hadi 3. de benden olsun:))
neden yapıyor bunu blogger anlamıyorum bir sürü yoruma boğuyor :)
şebnem kitapları...
ben cin ali kitaplarımı bile severdim :D
Yorum Gönder